Vredeslelies zijn al lang een hoofdbestanddeel van binnentuinders, zozeer zelfs dat velen deze prachtige witte bloem de 'kastplant' noemen. In tegenstelling tot veel andere bloemen, is de vredeslelie zeer geschikt voor de typische binnenomgeving, gedijt ze met weinig zonlicht, een matige tot hoge temperatuur en wekelijks water.
Het is gemakkelijk te zeggen wanneer je een vredeslelie water moet geven. In tegenstelling tot andere planten, zal de vredeslelie de tuinman laten weten wanneer hij iets wil drinken, omdat de bladeren zullen gaan hangen door een gebrek aan vocht. Dit gebeurt minimaal één keer per week.
Hoewel ze vredeslelies worden genoemd, zijn deze bloemen eigenlijk geen echte leden van dezelfde wetenschappelijke familie. In plaats daarvan lijken ze gewoon op de bloemen en zijn ze gemakkelijk te kweken. Ze zijn lid van de Araceae-familie en hebben daarom enkele verschillen, waaronder een hoge toxiciteit voor huisdieren zoals honden en katten.
De American Society for the Prevention of Cruelty to Animals (ASPCA) noemt de vredeslelie als een van de meest giftige kamerplanten voor honden en katten. Het is belangrijk om huisdieren uit de buurt te houden van vredeslelies die binnenshuis worden gekweekt, omdat het geen gewone lelies zijn en een verscheidenheid aan zorgwekkende symptomen kunnen veroorzaken, zoals braken, moeite met slikken, orale irritatie en verbranding van de mond, lippen en tong.
Deze bloem heeft een lichte, halfschaduw nodig en lijkt onaangetast door tl-lampen, waardoor ze uitstekend geschikt is voor binnenkweek. Het is gemakkelijk te zien wanneer een vredeslelie overbelicht is geweest, omdat de bladeren geel en bruin beginnen te worden. Probeer elke plant te allen tijde 6 tot 8 ft uit de buurt van een raam te houden.
Denk eraan om de omgeving indien nodig aan te passen, let op waar u de plant plaatst en water indien nodig of wekelijks om de beste resultaten te krijgen.